Τελευταίως μια ολόκληρη κοινωνία καθίσταται μάρτυρας της μεγαλύτερης αυτοκαταστροφής. Επίσημοι εκφραστές της κοινής γνώμης όπως είναι τα κόμματα, συνδικαλιστές και άλλοι, ενθαρρύνουνε νέα ανεύθυνα παιδιά σε απειθαρχία, καταστροφή δημόσιας περιουσίας, επίθεση κατά των επίσημων οργάνων του κράτους κτλ. Αυτά στο όνομα της προόδου και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Με αυτόν τον τρόπο γαλουχούνται οι νέοι μας στα ιδεώδη της φυλής, μετατρέποντας σε στάχτη όσα υλικά και πνευματικά κεφάλαια συσσωρεύτηκαν με κόπους, υπομονή και αίμα από τους προγόνους μας. Ο διάλογος που είναι η βάση της λειτουργίας της δημοκρατίας έχει χάσει το νόημά του και έχει αντικατασταθεί από τον τυραννικό μονόλογο. Οι ανεπανόρθωτες αυτές ζημιές συμπληρώνονται από την καταστροφή ειδικού πλούτου και καλούνται οι πολίτες που σέβονται τους νόμους να πληρώσουν τα σπασμένα.
Μελετημένοι πολίτες που θυσίασαν τα νιάτα τους για να καλυτερεύσουν το επίπεδο ζωής των λαϊκών τάξεων περιφρονώντας και αυτοί τότε τον διάλογο και τον αυτοσεβασμό, έχουν παραδεχθεί ότι δεν είναι τρόπος κατακτήσεως αυτού του οράματος. Αναγνωρίσανε ότι το μέλλον κατακτάτε με σεβασμό των αρχών που μας δώσανε την ταυτότητά μας. Όταν όμως μετάνιωσαν για τις λαθεμένες αποφάσεις αν και καλοπροαίρετες, ήταν αργά. Η κατεδάφιση με την ελπίδα μελλοντικής ανοικοδόμησης, δεν αποδίδει στους δικαιούχους καλύτερη ζωή, αλλά αποδίδει μόνο περισσότερη θλίψη, κακοζωία, αδικία και ταλαιπωρία. Μια από τις χειρότερες επιπτώσεις είναι η πλέον πιθανή θυσία της εθνικής ταυτότητας μας, την οποία εμείς καταστρέφουμε με όπλο τις παρερμηνείες των ιδιοτελών και των τυφλών ιδεολογιών.
Βρισκόμαστε την 12η ώρα όπου η αδράνεια, η αδιαφορία, οι διστακτικοί πολίτες, θα είναι το ίδιο υπεύθυνοι όσο και οι αυτουργοί των κοινωνικών ελλειμμάτων. Οι δυνάμεις υπάρχουν. Ας θυμηθούμε τα πρόσφατα μαθήματα που θα έπρεπε να μας δώσουν τα πολιτικά λάθη, που οδήγησαν στην καταστροφή. Ας θυμηθούμε επίσης τα παρεμφερή λάθη που οδήγησαν στις χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια θύματα αγώνων που κατέστησαν τους Έλληνες ως ήρωες του ανθρωπισμού. Συγχρόνως όμως και στην απώλεια των κεκτημένων από αυτή τη θυσία. Χάσαμε το δίκιο μας, ανοίξαμε την πόρτα στους κερδοσκόπους και στους υπονομευτές των δικαιωμάτων μας.
Αφαιρούνται όσοι αντικαθιστούν τις αρχές της δημοκρατίας χωρίς να δώσουνε το σκήπτρο του διαλόγου με την αναγνώριση αυτού του διαλόγου. Ο διάλογος δεν είναι για τον διάλογο, ο διάλογος πρέπει να αναδεικνύει το δικαιότερο και τις σοφότερες λύσεις. Πόσο πιο εποικοδομητικό θα ήταν αν γινότανε ένας διάλογος για την δίκαια διανομή του παραγόμενου πλούτου στη χώρα μας, τον τρόπο προστασίας της διαφάνειας και τον τρόπο συλλογής και καταλήξεως στα πραγματικά στοιχεία του πλούτου.
Οι συνεπής δημοκράτες ζητούμε το δικαίωμα της αναγνώρισης κοινωνικών δικαιωμάτων. Δεν μπορούμε να δεχτούμε την τυραννία των αυτοκηρυσσομένων υπερασπιστών των δικαιωμάτων.
Β.Τ. 8/12/2010
