Οι πολίτες σήμερα βιώνουν μία απίστευτη αβεβαιότητα σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Το ίδιο συμβαίνει και με τις επιχειρήσεις που βλέπουν να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους λόγω της πολιτικής του αποπληθωρισμού και του χαμηλού πληθωρισμού της Γερμανίας. Οι νέοι και οι νέες της Πατρίδας μας φαίνεται να χάνουν το μέλλον, δηλαδή την ίδια τη ζωή.
Η κρίση του ευρώ χειροτερεύει διαρκώς και από τραπεζική κρίση μετατρέπεται σε κρίση της πραγματικής οικονομίας. Το ίδιο το ευρώ στήθηκε σε λάθος βάσεις όπως ομολογούν οι περισσότεροι σήμερα. Η συναλλαγματική πολιτική δεν διαθέτει τα συνήθη αναλυτικά εργαλεία, και φυσικά δεν υπάρχει δυνατότητα ούτε άσκησης νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής για έξοδο από την κρίση τόσο για τις χώρες-πιστωτές όσο και για τις χώρες που δανείζονται.
Ενώ μαίνεται ο νομισματικός πόλεμος, η Ευρώπη επέλεξε (καλώς ή κακώς) μία πολιτική για τις υπερχρεωμένες, ελλειμματικές χώρες που υπαγορεύει και μία πολιτική για τις χώρες-δανειστές. Για τις υπερχρεωμένες χώρες σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία, εκτεταμένες διαρθρωτικές αλλαγές, μείωση του Κράτους, ώστε να μεταφερθούν οι πόροι στην παραγωγή, αύξηση της ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας, μείωση του κόστους παραγωγής και χαμηλό πληθωρισμό. Επιπλέον, μόνο για τη χώρα μας επιβλήθηκε το «κούρεμα» του δημοσίου χρέους (Ρ8Ι+) στους ιδιώτες, επειδή δεν θα μπορέσουμε να το ξεπληρώσουμε. Σύμφυτη σε αυτή την απόφαση είναι και η αίσθηση της υπαιτιότητας για τις ανεξέλεγκτες πιστώσεις που δόθηκαν στο παρελθόν.
Είναι γεγονός ότι δυνατότητα επιλογής δεν έχουμε. Το τραγικό είναι ότι δεν υπάρχει ούτε αξιόπιστη αντιπρόταση «ορθού λόγου» από τα πολιτικά κόμματα τόσο ως προς τους Έλληνες πολίτες, όσο και ως προς τους δανειστές. Καμία απολύτως μελέτη ή θεμελιωμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση δεν έχει διατυπωθεί από την κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα, τα ερευνητικά ινστιτούτα ή την Τράπεζα της Ελλάδος. Έτσι αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα ό,τι μας λένε. Επειδή δεν έχουμε αντιπρόταση, οι Έλληνες πολίτες έχουν τη βεβαιότητα ότι οι θυσίες στις οποίες υποβάλλονται πάνε χαμένες. Εξυπηρετούν μόνο τους δανειστές. ΓΥ αυτό ακριβώς έχει καταρρακωθεί η ψυχολογία του κόσμου.
Δυστυχώς τα πολιτικά κόμματα πολιτεύονται με τον παλιό μικροπολιτικό και πελατειακό τρόπο και μας οδηγούν στην καταστροφή. Ψάχνουν τρόπους να αθετήσουν το λόγο τους και την υπογραφή τους και θέτουν σε κίνδυνο τις συμφωνίες με τους δανειστές. Πρέπει να προχωρήσουμε στην έγκριση του προϋπολογισμού, πρέπει να γίνουν άμεσα οι διαρθρωτικές αλλαγές, πρέπει να προχωρήσει το «κούρεμα» που αποφασίστηκε με 255 ψήφους στη Βουλή. Άλλως οι συνέπειες θα είναι ολέθριες και άλλου τύπου. Η αίσθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης χάνεται και μαζί διαλύεται το πολιτικό σύστημα. Σήμερα η ΕΕ εμφανίζει στοιχεία κρατικής οντότητας και για αυτό πρέπει να μείνουμε στον πυρήνα της με όποιες θυσίες. Όμως, για να το πετύχουμε αυτό πρέπει το πολιτικό σύστημα να αναγεννηθεί, να ανασυγκροτηθεί και να λειτουργήσει άμεσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου