Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Οι καταστροφές πληγώνουν το δίκαιο


Τελευταίως μια ολόκληρη κοινωνία καθίσταται μάρτυρας της μεγαλύτερης αυτοκαταστροφής. Επίσημοι εκφραστές της κοινής γνώμης όπως είναι τα κόμματα, συνδικαλιστές και άλλοι, ενθαρρύνουνε νέα ανεύθυνα παιδιά σε απειθαρχία, καταστροφή δημόσιας περιουσίας, επίθεση κατά των επίσημων οργάνων του κράτους κτλ. Αυτά στο όνομα της προόδου και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Με αυτόν τον τρόπο γαλουχούνται οι νέοι μας στα ιδεώδη της φυλής, μετατρέποντας σε στάχτη όσα υλικά και πνευματικά κεφάλαια συσσωρεύτηκαν με κόπους, υπομονή και αίμα από τους προγόνους μας. Ο διάλογος που είναι η βάση της λειτουργίας της δημοκρατίας έχει χάσει το νόημά του και έχει αντικατασταθεί από τον τυραννικό μονόλογο. Οι ανεπανόρθωτες αυτές ζημιές συμπληρώνονται από την καταστροφή ειδικού πλούτου και καλούνται οι πολίτες που σέβονται τους νόμους να πληρώσουν τα σπασμένα.

Μελετημένοι πολίτες που θυσίασαν τα νιάτα τους για να καλυτερεύσουν το επίπεδο ζωής των λαϊκών τάξεων περιφρονώντας και αυτοί τότε τον διάλογο και τον αυτοσεβασμό, έχουν παραδεχθεί ότι δεν είναι τρόπος κατακτήσεως αυτού του οράματος. Αναγνωρίσανε ότι το μέλλον κατακτάτε με σεβασμό των αρχών που μας δώσανε την ταυτότητά μας. Όταν όμως μετάνιωσαν για τις λαθεμένες αποφάσεις αν και καλοπροαίρετες, ήταν αργά. Η κατεδάφιση με την ελπίδα μελλοντικής ανοικοδόμησης, δεν αποδίδει στους δικαιούχους καλύτερη ζωή, αλλά αποδίδει μόνο περισσότερη θλίψη, κακοζωία, αδικία και ταλαιπωρία. Μια από τις χειρότερες επιπτώσεις είναι η πλέον πιθανή θυσία της εθνικής ταυτότητας μας, την οποία εμείς καταστρέφουμε με όπλο τις παρερμηνείες των ιδιοτελών και των τυφλών ιδεολογιών.

Βρισκόμαστε την 12η ώρα όπου η αδράνεια, η αδιαφορία, οι διστακτικοί πολίτες, θα είναι το ίδιο υπεύθυνοι όσο και οι αυτουργοί των κοινωνικών ελλειμμάτων. Οι δυνάμεις υπάρχουν. Ας θυμηθούμε τα πρόσφατα μαθήματα που θα έπρεπε να μας δώσουν τα πολιτικά λάθη, που οδήγησαν στην καταστροφή. Ας θυμηθούμε επίσης τα παρεμφερή λάθη που οδήγησαν στις χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια θύματα αγώνων που κατέστησαν τους Έλληνες ως ήρωες του ανθρωπισμού. Συγχρόνως όμως και στην απώλεια των κεκτημένων από αυτή τη θυσία. Χάσαμε το δίκιο μας, ανοίξαμε την πόρτα στους κερδοσκόπους και στους υπονομευτές των δικαιωμάτων μας.

Αφαιρούνται όσοι αντικαθιστούν τις αρχές της δημοκρατίας χωρίς να δώσουνε το σκήπτρο του διαλόγου με την αναγνώριση αυτού του διαλόγου. Ο διάλογος δεν είναι για τον διάλογο, ο διάλογος πρέπει να αναδεικνύει το δικαιότερο και τις σοφότερες λύσεις. Πόσο πιο εποικοδομητικό θα ήταν αν γινότανε ένας διάλογος για την δίκαια διανομή του παραγόμενου πλούτου στη χώρα μας, τον τρόπο προστασίας της διαφάνειας και τον τρόπο συλλογής και καταλήξεως στα πραγματικά στοιχεία του πλούτου.

Οι συνεπής δημοκράτες ζητούμε το δικαίωμα της αναγνώρισης κοινωνικών δικαιωμάτων. Δεν μπορούμε να δεχτούμε την τυραννία των αυτοκηρυσσομένων υπερασπιστών των δικαιωμάτων.


Β.Τ. 8/12/2010

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Παρασκευή 19-Νοεμβρίου 2010-ΜΙΑ ΑΠΙΘΑΝΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ


Απορροφημένοι από την προεκλογική αναμέτρηση, πέρασε σιωπηρά η απίστευτη καταγγελία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών με προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Για πρώτη φορά από την σύσταση του ελληνικού κράτους, επίσημο ελληνικό έγγραφο «αμφισβητεί» την εθνική μας κυριαρχία.

«Η δανειακή σύμβαση, που υπέγραψε η χώρα μας -ιδρύοντας νομικό προηγούμενο και για μελλοντικούς δανεισμούς μας-, αναγνώρισε μεταξύ άλλων το δικαίωμα στους συγκεκριμένους δανειστές μας σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν, να προβούν σε αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος της δημόσιας περιουσίας, αδιακρίτως αν πρόκειται για στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (όπως η Ακρόπολη), μέσα αναγκαία για την εθνική μας άμυνα (όπως τα οπλικά μας συστήματα), δημόσια κτήρια (όπως η Βουλή), κοινόχρηστοι χώροι (πλατείες, δρόμοι), σε αντίθεση δηλαδή με ό,τι συμβαίνει με τους λοιπούς δανειστές και τους ίδιους τους Έλληνες πολίτες. Με άλλα λόγια όσα ίσχυαν ως προς το ακατάσχετο της δημόσιας περιουσίας, ανατρέπονται και δη υπέρ των αλλοδαπών δανειστών, χωρίς κανέναν περιορισμό.

Περαιτέρω σε περίπτωση αμφισβητήσεως κατά την εκτέλεση της σύμβασης, τότε τα μέρη (Ελληνική Κυβέρνηση & Διεθνής Επιτροπή) θα προσέφευγαν σε διαιτησία που εξασφάλιζε εχέγγυα ίσης δικονομικής μεταχείρισης, ενώ αν υπήρχε ασυμφωνία θα οριζόταν επιδιαιτητής που θα τον επέλεγαν είτε από κοινού είτε ο αμέτοχος στο δάνειο Πρόεδρος της Ελβετικής Ομοσπονδίας. Σήμερα, ορίζεται (άρθρο 14) ότι εφαρμόζοντας αγγλικό δίκαιο η όποια διαφορά υπάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), όπου η συντριπτική πλειονότητα των δικαστών ορίζονται από τα κράτη δανειστές μας. Με άλλα λόγια την όποια διαφορά θα την επιλύσουν οι ίδιοι οι δανειστές μας. Η δε σύμβαση, αν και με αναγκαστικό τρόπο, τότε ψηφίστηκε από τη Βουλή (Νόμος ΒΦΙΘ/1898), ενώ σήμερα αρκούμαστε στην υπογραφή της από τον Υπουργό Οικονομικών.»

Συμμεριζόμαστε την άποψη του μεγαλύτερου δικηγορικού συλλόγου της χώρας μας και μαζί τους απαιτούμε: Όσο λεγόμαστε κράτος, να λειτουργεί το πολίτευμά μας, όπως το Σύνταγμά μας επιβάλλει, και στο πλαίσιο αυτού, τόσο κατά τον τύπο όσο και την ουσία, να ενεργούν οι Κυβερνώντες.

Για αυτό είναι αναγκαία η απάλειψη από το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, όλων εκείνων των όρων που θίγουν την ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Το χρέος πρέπει να τεθεί στην πραγματική του βάση, ώστε να αναγνωρισθούν και να αποπληρωθούν οι πραγματικές οφειλές των δανειστών μας.

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Το ανέκδοτο της...κρίσης!



>Κάπου στα βόρεια προάστια ένας καλοντυμένος κύριος περπατάει αμέριμνος τη νύχτα...

>Ξαφνικά, πίσω από ένα δέντρο πετάγεται ένας μασκοφορεμένος, του κολλάει ένα πιστόλι στα πλευρά και του ψιθυρίζει:

>"Τα λεφτά σου καi γρήγορα"...

>"Μα τι λές;" αντιδράει ο κύριος, "ξέρεις ποιός είμαι εγώ; Εγώ είμαι ο Τάδε Ταδόπουλος, Βουλευτής και πρώην Υπουργός!!!"...

>"Ε, τότε αλλάζει", λέει ο μασκοφορεμένος, "τα λεφτά ΜΟΥ και γρήγορα κουφάλα" !!!!!!!!!!!

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Επιτεύγματα γείτονος


Για όσους θέλουν να ενημερωθούνε για τα Εθνικά μας θέματα, ίσως να θέλουν να πληροφορηθούν για το τελευταίο επίτευγμα των μελετών τους με στόχο πάντα την αναθεώρηση της ιστορίας. Ένα έργο 800 σελίδων με τίτλο «The name issue. Greece and Macedonia», είναι το τελευταίο επίτευγμα των καθηγητών και των μαθητών της νομικής σχολής του Iustinianous Primus στα Σκόπια. Όπως γράφει το εξώφυλλο, ο σκοπός είναι να επηρεάσει ευρύτερο κοινό της Ακαδημαϊκής κοινότητας για το πρόβλημα της ονομασίας της Μακεδονίας και η δίκαια λύση του προβλήματος. Μια από τις μεθόδους που προσφέρονται σε αυτό το βιβλίο είναι η γνωστή μέθοδο της υπέρβασης «transcend approach» στις μελέτες περί ειρήνης. Ο πίνακας περιεχομένων, που επισυνάπτεται, πληροφορεί τον υποψήφιο αναγνώστη για όλα τα θέματα που έχουν εμφανιστεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους γείτονες. Αρχίζοντας με το θέμα της εθνικής ταυτότητας των «Μακεδόνων» και οι σχέσεις τους με την χριστιανική βίβλο μέχρι την κάλυψη όλων των εκθέσεων των συζητήσεων στα Η.Ε. για το θέμα της ονομασίας και της ταυτότητας του νεοσύστατου κράτους.

Περιεχόμενο του βιβλίου, κάντε κλικ στην εικόνα



Είναι ασφαλώς χρήσιμο να γνωρίζει κανείς πάντα τις απόψεις του αντιπάλου, ιδίως όταν δεν συμφωνούν με τις δικές τους. Ίσως όμως το πιο ενδιαφέρον είναι η γνώση ενός έργου που αντανακλά το πείσμα και το σύστημα με το οποίο εργάστηκαν οι εκφραστές αυτής της ιστορίας επί χρόνια για να φτάσουν στο σημείο να αμφισβητούν ακόμα και το δικαίωμά μας να χρησιμοποιούμε την Μακεδονία ως μέρος του ελληνικού πολιτισμού και ταυτότητας.

Β.Τ. 3/11/2010


Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Πονάει δόντι...βγάζεις δόντι?


Όπου όμως δεν υπάρχει απόλυτη διαφάνεια τα αποτελέσματα είναι αυτά. Οι επικριτές όμως θα έπρεπε να λάβουν σοβάρα υπόψιν αυτό που παρατηρείται τελευταία, με σκοπό την απαξίωση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος χωρίς πρακτικά να φταίει αυτό αλλά κάποιοι από τους εκπροσώπους του.


Παράθεση κειμένου όπως αυτό κυκλοφορεί στο διαδύκτιο:

Αν και η θεμελειώδης συνταγματική αρχή της ισότητας(άρθρο 4 του Συντάγματος) επιτάσσει πως τίτλοι ευγενείας ή διάκρισης δεν απονέμονται και δεν αναγνωρίζονται σε έλληνες πολίτες, μηδενός εξαιρουμένου, και πως οι έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, ο θεσμός των προνομίων των βουλευτών, τα οποία συνιστούν οι κάθε λογής παροχές, επιδόματα και ατέλειες που τους προσφέρονται, προφανώς δεν συνάδει με τις ως ανω συνταγματικές επιταγές... Ας δούμε, λοιπόν, τα προνόμια που απολάμβαναν διαχρονικά και συνεχίζουν να απολαμβάνουν οι νεοεκλεγέντες βουλευτές που διάβηκαν εσχάτως το κατώφλι του Κοινοβουλίου...Σε μια εποχή πρωτοφανούς λιτότητος, που ο μέσος Έλληνας εργαζόμενος καλείται να πληρώσει τα «σπασμένα» των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, οι «εθνοπατέρες» απολαμβάνουν προνομίων που εκκινούν από τη βουλευτική αποζημίωση και τις φορολογικές «διευκολύνσεις» και φθάνουν ως το επίδομα οικογενειακών βαρών, τα έξοδα μίσθωσης κατοικιών και ξενοδοχείων, την ατέλεια των κινητών τηλεφώνων και τη χρονομίσθωση πολυτελών αυτοκινήτων υψηλού κυβισμού... Απλά πρόκληση ή γενικευμένη πολιτική αλητεία ;!

Η βουλευτική αποζημίωση

Αν άκουγε κανείς τους «πύρινους» λόγους που εκφωνήθηκαν από το βήμα της Βουλής τις περασμένες μέρες, μπορεί να έμενε και με την εντύπωση ότι ορισμένοι ομιλούντες ήταν «πένητες συμβασιούχοι» που διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους. Αρκετοί από τους βουλευτές που έλαβαν τον λόγο επιδόθηκαν σε μύδρους κατά του «λαϊκισμού των μέσων ενημέρωσης» - που, κατά την άποψη τους, «απαξιώνουν τον κοινοβουλευτισμό» - και σε περιγραφές με τα πλέον μελανά χρώματα της οικονομικής κατάστασης των μελών του Κοινοβουλίου.

* Απολαβές... πείνας, 6.350 ευρώ!!

Σε απόλυτους αριθμούς, μετά την «γενναία» μείωση του 5% για το 2010 και του 10% για τα επόμενα έτη, οι απολαβές των μελών της Βουλής των Ελλήνων μέσο όρο κυμαίνονται γύρω στις 6.350 ευρώ μηνιαίως (σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση Πετσάλνικου στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ). Αυτό «πολυδιαφημίστηκε», μάλιστα, από τον κ. Πετσάλνικο... Αυτό το οποίο όμως αποφεύγει να σχολιάσει ο πρόεδρος της Βουλής είναι το γεγονός ότι αυξήθηκε κατακόρυφα ο αριθμός των επιτροπών (!), κι έτσι οι βουλευτές αναπληρώνουν ουσιαστικά το χαμένο τους εισόδημα. Υπήρξε μέρα που λειτούργησαν στη Βουλή ούτε μία ούτε δύο, αλλά εννέα επιτροπές (!), οι οποίες μάλιστα προκάλεσαν τα εύλογα σχόλια των κοινοβουλευτικών συντακτών. Η απάντηση την οποία πήραν οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι υπέβαλαν το σχετικό ερώτημα, είναι πως επρόκειτο για «επιτροπές απαραίτητες». Σύμφωνοι. Υπάρχουν ένα δισεκατομμύριο «απαραίτητα» θέματα με τα οποία μπορεί να ασχοληθεί το Κοινοβούλιο: από τους Ρομά μέχρι τις κυνηγημένες από τους συζύγους τους γυναίκες, οι οποίες βρήκαν καταφύγιο στη χώρα μας -αναφέρομαι σε συνεδριάσεις επιτροπών που έγιναν τις προηγούμενες ημέρες. Θέματα πάντα υπάρχουν, αλλά δεν υπήρχε πάντα αυτή η εργασιοθεραπεία! Κι εν πάση περιπτώσει, αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει να αμείβονται έξτρα για εργασία την οποία παρέχουν στα πλαίσια των κοινοβουλευτικών τους καθηκόντων...;!

Κατά τα λοιπά και οι εθνικοί αντιπρόσωποι λαμβάνουν δώρο Χριστουγέννων ίσο με το ύψος των μηνιαίων απολαβών τους, δώρο Πάσχα και επίδομα αδείας κατά το ήμισυ. Συμπερασματικά, τα μηνιαία έσοδα ενός βουλευτή κυμαίνονται από 6.500 ως 7.500 ευρώ, κατά μέσο όρο (καθαρές απολαβές), αναλόγως των συμμετοχών του στις επιτροπές, των χρημάτων που παρακρατούνται υπέρ του κόμματος, κ.ο.κ. Τέλος οι απολαβές του βουλευτή ετησίως κυμαίνονται μεταξύ 100.000 - 120.000 ευρώ.

Επίσης τους παρέχεται επίδομα οικογενειακών βαρών βάσει δήλωσης για την οικογενειακή κατάστασή τους (ισχύει ό,τι για τους δημόσιους υπαλλήλους: 10% για τον έγγαμο και 5% για κάθε παιδί).
Οσον αφορά τη φορολογία της βουλευτικής αποζημίωσης γίνεται αυτοτελώς και σε ολόκληρο το ποσό, δηλαδή το εισόδημά τους αυτό δεν προστίθεται κατά την εκκαθάριση στα άλλα εισοδήματα που έχουν και για τα οποία φορολογούνται.

Σχετικά με τη συμμετοχή τους στις κοινοβουλευτικές επιτροπές και στα θερινά τμήματα της Βουλής προβλέπονται τα εξής: οι παρόντες στις συνεδριάσεις των επιτροπών αλλά και τα μέλη των αποστολών της Βουλής στο εξωτερικό λαμβάνουν αποζημίωση ίση με το 1/20 των απολαβών τους ανά παρουσία, δίχως να φορολογούνται τα ποσά αυτά. Δηλαδή για τη συμμετοχή του σε κάθε συνεδρίαση επιτροπής ο βουλευτής λαμβάνει 300 ευρώ με μικρές κρατήσεις.

Επίσης σε όσους βουλευτές έχουν αναστείλει την άσκηση του επαγγέλματός τους, όπως επιβάλλει άλλωστε το ασυμβίβαστο, καταβάλλονται κανονικά οι εισφορές κατά τη διάρκεια της βουλευτικής θητείας τους για κύρια σύνταξη, επικουρική ασφάλιση και πρόνοια στους ασφαλιστικούς φορείς που υπάγονταν (από 1.1.2003) προτού εκλεγούν και μάλιστα με χρήματα που βαρύνουν εξ ολοκλήρου τον προϋπολογισμό της Βουλής(!), δηλαδή τον έλληνα φορολογούμενο.

Οι ατέλειες και οι παροχές για τα έξοδα

Οι βουλευτές λαμβάνουν επίδομα οργάνωσης γραφείου, το οποίο κατανέμεται ως εξής: για τους βουλευτές Επικρατείας, Α' και Β' Αθηνών, Α' και Β' Πειραιώς είναι ίσο με το 20% της αποζημίωσής τους (1.200 ευρώ) και για τους βουλευτές της περιφέρειας είναι ίσο με το 25% (1.500 ευρώ). Ποσά τα οποία είναι αφορολόγητα.
Αναφορικά με τα έξοδα κίνησης στους βουλευτές Επικρατείας, Α' και Β' Αθηνών, Α' και Β' Πειραιώς, αλλά και σε όσους οι περιφέρειες διαθέτουν αεροπορική σύνδεση με την Αθήνα καταβάλλεται το ποσό των 450 ευρώ, στους βουλευτές των οποίων οι περιφέρειες είναι πιο κοντά στην πρωτεύουσα καταβάλλονται 600 ευρώ και σε όσους οι περιφέρειες βρίσκονται μακριά καταβάλλονται 750 ευρώ, ενώ στους βουλευτές Κυκλάδων και Δωδεκανήσου καταβάλλεται το ποσό των 1.000 ευρώ.

Για τις μετακινήσεις τους με τον σιδηρόδρομο ή τα υπεραστικά λεωφορεία ή τα πλοία των εσωτερικών γραμμών υπάρχει ατέλεια. Για τους βουλευτές της περιφέρειας διατίθενται ετησίως 104 εντολές μετακίνησής τους αεροπορικώς.

Οσον αφορά τα αυτοκίνητα που παρέχονται στους βουλευτές, αυτό γίνεται μέσω σύμβασης χρηματοδοτικής μίσθωσης με εταιρεία Leasing. Μάλιστα το προηγούμενο έτος μετά τη λήξη των υφιστάμενων συμβάσεων αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθούν κυρίως υβριδικά αυτοκίνητα «ως ένδειξη συμμετοχής του Κοινοβουλίου στην πρωτοβουλία της διεθνούς κοινότητας για τη μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος και την εξοικονόμηση ενέργειας». Τα αυτοκίνητα που επελέγησαν ήταν κυρίως τα «ταπεινά» Lexus των 3.700 κυβικών(!), που κοστίζουν 72.000 ευρώ έκαστο...

Για τις γνωστές επιστολές που λαμβάνουν οι πολίτες από τους εκλεγμένους εκπροσώπους τους καταβάλλεται στους βουλευτές κάθε μήνα ποσό που αντιστοιχεί σε 1.000 επιστολές και διπλασιάζεται φυσικά τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Οσον αφορά τα (σταθερά) τηλέφωνα που χρησιμοποιούν ατελώς, υπάρχουν και εδώ κάποιες διαβαθμίσεις: στους βουλευτές Επικρατείας, Α' και Β' Αθηνών, Α' και Β' Πειραιώς παρέχονται επτά τηλεφωνικές συνδέσεις, ενώ στους υπολοίπους, οκτώ. Η ατέλεια βαρύνει βεβαίως τη Βουλή μέχρι του συνολικού ποσού των 13.500 ευρώ ετησίως για κάθε βουλευτή και για το σύνολο των συνδέσεων, ενώ καλύπτει και γραμμή Internet. Σχετικά με την κινητή τηλεφωνία κάθε βουλευτής δικαιούται μία γραμμή σύνδεσης με εταιρεία της επιλογής του και η Βουλή τού καλύπτει μηνιαίως ως 250 ευρώ πλέον των παγίων τελών.

Οι εξ επαρχίας βουλευτές για τη στέγασή τους δικαιούνται να μένουν σε ξενοδοχείο ή να μισθώνουν οικία στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας και να λαμβάνουν μηνιαίως 1.000 ευρώ.

Τέλος, η Βουλή μισθοδοτεί και έναν επιστημονικό συνεργάτη για κάθε βουλευτή, ο οποίος και τον προσλαμβάνει με την προϋπόθεση ότι θα απασχολείται πλήρως. Θα πρέπει, δε, να διαθέτει «αυξημένα προσόντα» - διδακτορικό, μεταπτυχιακό ή τουλάχιστον πτυχίο ΑΕΙ, και να κατέχει επαρκώς κάποια ξένη γλώσσα. Επίσης κάθε βουλευτής έχει το δικαίωμα να αποσπά τρεις συνεργάτες από το Δημόσιο, ενώ του διατίθεται και ένας αστυνομικός για την προσωπική φρούρησή του.

Ο διακανονισμός 35 εκατομμύρια ευρώ για τηλεφωνικά τέλη!
Μια μεγάλη οικονομική εκκρεμότητα η οποία οδεύει προς ευνοϊκή για τους «μπαταχτσήδες» βουλευτές ρύθμιση είναι τα τηλεφωνικά χρέη που άφησαν κατά την περασμένη κοινοβουλευτική περίοδο. Πρόκειται για υπέρογκα ποσά που το 2005, επί Προεδρίας της κυρίας Αννας Μπενάκη-Ψαρούδα, έφθαναν στα 35.000.000 ευρώ(!) τα οποία αναλαμβάνει να ξεχρεώσει η Βουλή με διακανονισμό.Πρόκειται φυσικά για χρήματα που θα βαρύνουν τον προϋπολογισμό της Βουλής, δηλαδή τους έλληνες φορολογουμένους.

Παράλληλα δίδεται η δυνατότητα στους βουλευτές να προμηθευτούν με χρήματα της Βουλής τηλεπικοινωνιακό υλικό και εξοπλισμό πληροφορικής. Μάλιστα πριν λίγους μήνες εγκρίθηκε από την ολομέλεια της Βουλής συνολικό επίδομα 1.500.000 ευρώ(!) για την αγορά εξοπλισμού γραφείου...

Οι συντάξεις των Βουλευτών !!!

Βέβαια η μεγαλύτερη πρόκληση έναντι του μέσου εργαζόμενου δεν βρίσκεται σε οσα αναφέρονται παραπάνω αλλά στο γεγονός ότι κατοχυρώνουν δικαίωμα σύνταξης με 48 μήνες κοινοβουλευτικής θητείας για την κατώτερη σύνταξη (η οποία κυμαίνεται γύρω στα 1.500 ευρώ μηνιαίως) και με 17 χρόνια κοινοβουλευτικής θητείας για πλήρη σύνταξη, η οποία είναι το 80% της εν ενεργεία αποζημιώσεώς τους! Στο γεγονός, επίσης, ότι έχουν δικαίωμα να λαμβάνουν δύο και τρεις συντάξεις -μία ως πρώην κοινοβουλευτικοί, μία από τον επαγγελματικό ασφαλιστικό τους φορέα και μία τρίτη υπό μορφήν χορηγίας, εάν έχουν διατελέσει συνδικαλιστές, νομάρχες ή δήμαρχοι. Στο γεγονός, ακόμη, ότι οι βουλευτές που επέλεξαν να μην εργαστούν μετά την άρση του επαγγελματικού ασυμβίβαστου παίρνουν διπλή σύνταξη από τη Βουλή. Στο γεγονός, τέλος, ότι έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν εκείνοι από ποια εισοδήματά τους θα εκπέσουν οι δαπάνες που δικαιολογούνται από την Εφορία, ώστε τελικά να πληρώσουν το λιγότερο δυνατό φόρο!

Και τα προνόμια των «δικών» τους παιδιών.

Δεν είναι μόνον οι βουλευτές οι οποίοι κοιτούν να μη θίξουν τα δικά τους «κεκτημένα», αλλά πολύ εύκολα θα εγκρίνουν μεθαύριο την πλήρη κατάργηση όλων των κοινωνικών κεκτημένων και του Κράτους Πρόνοιας. Είναι και τα «δικά τους παιδιά», δηλαδή οι υπάλληλοι της Βουλής. Και όταν μιλάμε για «υπαλλήλους της Βουλής» μην πάει το μυαλό σας μόνο σε εκείνους που πραγματικά εργάζονται. Να πηγαίνει το μυαλό σας σε όλους εκείνους που κατείχαν κορυφαίες κρατικές θέσεις δίπλα στους εκάστοτε προέδρους κομμάτων και πρωθυπουργούς και οι οποίοι διορίστηκαν ως μόνιμοι στη Βουλή.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, εργαζόμενοι και «πρίγκιπες», έχουν, ως γνωστόν, προνομιακό καθεστώς εργασίας. Έχουν υψηλούς μισθούς σε σχέση με τους άλλους εργαζόμενους, λαμβάνουν 16 μισθούς αντί για 14, πληρώνονται το μέγιστο που προβλέπει ο νόμος σε υπερωρίες, είτε τις δουλέψουν είτε όχι, έχουν επιδόματα κίνησης και άλλα πολλά. Πριν λιγο καιρό ενόψει της δεινής οικονομικής κατάστασης, η κυβέρνηση ανακοίνωσε τα εξής «σκληρά» μέτρα.... Μειώθηκαν κατά 10% τα επιδόματά τους, και μόνο το επίδομα έκτακτης αποζημίωσης μειώθηκε κατά 15%, όταν αυτό υπερβαίνει τα 1.000 ευρώ ανά μήνα! Παραμύθια, δηλαδή. Με προνομιακό καθεστώς εργάζονταν τα «δικά τους παιδιά» προ των μέτρων, με προνομιακό καθεστώς εργάζονται και σήμερα. Τώρα θα μου πείτε, εάν ήταν να μπαίνουν και αυτοί στο ίδιο «τσουβάλι» με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, τι «δικά τους παιδιά» θα ήταν; Σωστό και αυτό.

Αγριεύει ο κόσμος και καλά θα κάνουν να το αντιληφθούν αυτό οι τριακόσιοι της Βουλής. Και βέβαια εκείνοι είναι που τον περασμένο Δεκέμβριο διόρισαν άλλα 230 «δικά τους παιδιά» σε μια βουλή που έφτασε να έχει 1.800 υπαλλήλους(!)

Ο πρόεδρος της Βουλής ισχυρίστηκε τότε ότι δεν υπήρχε τρόπος να μη γίνουν αυτές οι προσλήψεις, γιατί είχαν εγκριθεί από το περασμένο καλοκαίρι. Σοβαρά, κύριε πρόεδρε; Και οι προσλήψεις των εκπαιδευτικών; Οι προσλήψεις των γιατρών; Οι προσλήψεις των επιτυχόντων του ΑΣΕΠ; Όλες αυτές οι προσλήψεις, που είναι και απαραίτητες και όχι κομματικά ρουσφέτια, δεν είχαν εγκριθεί πριν από τα μέτρα; Μήπως έχετε ακούσει, κύριε πρόεδρε, και για κάποιον ΛΑΦΚΑ στις συντάξεις, ο οποίος έχει κριθεί αντισυνταγματικός και όμως επανέρχεται;!

Την στιγμή που οι κ.βουλευτές ευαγγελίζονται την ανάγκη μείωσης των ήδη πενιχρών μισθών, σε μια χώρα που τα παιχνίδια κερδοσκοπίας οργιάζουν και το κόστος ζωής ξεπερνάει κατα πολύ το αντίστοιχο της Ευρώπης, την στιγμή που μειώνονται έτι περαιτέρω οι ήδη εξεφτελιστικές συντάξεις για τον απλό εργαζόμενο, την στιγμή που περιστέλλεται άνευ κάθε προηγουμένου καθε εργατικό κεκτημένο, καλό θα ηταν πρώτα να αρχίσουν από τα δικά τους «αριστοκρατικά» προνόμια.... Πώς άραγε σε ενα δημοκρατικό πολίτευμα, σε μια σύγχρονη δημοκρατία με δημοκράτες πολιτικούς ενυπάρχουν τέτοιου είδους θεσμοί που μονο δημοκρατία(έστω και κατ' επίφασιν...) δεν θυμίζουν...;! Πώς είναι δυνατόν να επικαλούνται οι δημοκράτες πολιτικοί μας το Σύνταγμα και την ίδια στιγμή να παραβιάζουν όχι μόνο το πνεύμα του Συντάγματος αλλά προδήλως και το γράμμα του... ;!

Αν λοιπόν οι αντιπροσωποί μας στη Βουλή(ας μην το ξεχνάμε αυτό...) θέλουν να νομιμοποιούνται να ομιλούν για ευνομία και να έχουν το δικαίωμα να ζητούν από τον απλό πολίτη «θυσίες», θα πρέπει πρώτα οι ίδιοι να δώσουν το παράδειγμα και να θυμηθούν ,έστω και τώρα, τα λόγια του Ι.Καποδίστρια προς την Δ. Εθνοσυνέλευση: «.Ελπίζω ότι όσοι εξ' υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλα ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.» «.εφ'όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».


Πηγές:
1.Προυπολογισμός δαπανών της Βουλής για το έτος 2010
2.Εφημερίδες: «Το Βήμα», «Καθημερινή», «Ελευθεροτυπία»


Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ


Γράφει ο Χατζηευστρατίου Νίκος, πολιτικός μηχανικός

Ήδη άρχισαν να σας ενοχλούν διάφοροι περίεργοι και όχι κατ’ ανάγκην κακοί τύποι. Δεν σας ζητούν χρήματα ούτε σας ενοχλούν για να σας πουλήσουν κάτι. Αυτό που ζητούν είναι ανέξοδο: Την ψήφο σας στις επόμενες Δημοτικές εκλογές.

Δεν είναι κακοί. Τους λες και καλοπροαίρετους. Ίσως λίγο υστερόβουλους. Στην χειρότερη περίπτωση, που δεν ξεπερνά το 1%, μικροαπατεώνες ή παλιανθρωπάκους. Μην τους μιλήσετε άσχημα. Απλώς ρωτήστε τους κάτι πολύ συγκεκριμένο.

Όλοι οι τοπικοί αυτοδιοικητικοί άρχοντες του Νομού Ημαθίας, υπέγραψαν πριν μερικούς μήνες μια σύμβαση με τον μπόμπολα*. Σαν αποτέλεσμα αυτής της σύμβασης όλοι οι λογαριασμοί του Ηλεκτρικού ρεύματος της ΔΕΗ από την επόμενη της ενεργοποίησής της αυξάνονται κατά 40,00 € το δίμηνο. Περίπου 240,00 ετησίως, επομένως, για κάθε οικογένεια ή κατάστημα. Το αντικείμενο αυτής της σύμβασης είναι ένα εργοστάσιο που θα κατασκευάσει και θα διαχειρίζεται για 25 χρόνια μια από τις εταιρείες του μπόμπολα*. Αυτό θα επεξεργάζεται και θα καίει τα σκουπίδια των νοικοκυριών του Νομού, θάβοντας εν τέλει κάποια υπολείμματα.

Οποιαδήποτε άλλη μέθοδος διαχείρισης των περισυλλεγμένων σκουπιδιών δεν θα κόστιζε περισσότερο από 40,00 € το χρόνο!!!

Είναι προφανές ότι κάποιοι κάτι κέρδισαν υπογράφοντας. Κέρδισαν χαρίζοντας το πορτοφόλι σας στο μπόμπολα*. Τώρα είναι ευκαιρία να μάθετε. Ποιοι και πόσα, δηλαδή.

Ρωτήστε τους.

Πρωτοβουλία για τη διαφάνεια στην Βέροια.

*Η λέξη μπόμπολας εμφανίζεται σκόπιμα με πεζό γράμμα στο κείμενο, για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι ο συγγραφέας του άρθρου δεν επιθυμεί να προσωποποιήσει το θέμα, -οι εταιρίες είναι κατά τεκμήριο απρόσωπες- και ο δεύτερος προκειμένου να καταδειχθεί συμβολικά ότι η σύμβαση, δεν ήταν παρά μια πομφόλυγξ∙ η κοινώς λεγομένη μπόμπολα, (bubble στα αγγλικά) μια φούσκα δηλαδή, σαν αυτές που κάνουν οι πιτσιρικάδες με την τσίχλα. Το μοναδικό ίσως κίνητρο συμπερασματικά, αλλά και σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ήταν η επιδίωξη εκατέρωθεν «να βάλουν πόδι» στον Νομό, η πληρωμή κάποιων μελετών και φυσικά οι μίζες.

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ




Τελικά, εμείς οι πολίτες μυαλό δεν βάζουμε! Όλο μας ξεγελούν οι πολιτικοί και εμείς το χαβά μας, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι θα κρατήσουν το λόγο τους! Για πόσο, όμως, ακόμη;

Επί χρόνια ακούμε τους υποψηφίους πρωθυπουργούς να υπόσχονται – ανάμεσα στα τόσα άλλα – ολιγομελή κυβερνητικά σχήματα. Για άλλη μία φορά η υπόσχεσις αυτή αθετείται! Και τώρα, λόγω της οικονομικής και όχι μόνον κρίσεως, έχει ιδιαίτερη σημασία. Η αύξησις των μελών της κυβερνήσεως, πέραν της όποιας λειτουργικής αδυναμίας εξ αιτίας του μεγέθους, συνεπάγεται και αυξημένο κόστος, πράγμα που δεν μπορεί να αγνοηθή.

Την στιγμή, λοιπόν, που γίνεται προσπάθεια περιστολής των δαπανών και πλήττονται, με τόση σκληρότητα, οι εύκολοι στόχοι και γενικώς οι νομοταγείς πολίτες, με ευκολία αποφασίζεται η αύξησις του κόστους λειτουργίας της κυβερνήσεως. Παράλληλα, ουδόλως διασφαλίζεται η μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα προς το κοινό όφελος, αντίθετα, οι συνεχείς αλλαγές της δομής της κυβερνήσεως – και αν ακόμη έχουν λογική – δημιουργούν προβλήματα και συνεπάγονται απώλεια πολύτιμου χρόνου.

Τα παραδείγματα της κατάφορης αδιαφορίας προς τον πολίτη είναι, δυστυχώς, ανεξάντλητα και είναι και προκλητικά. Όλο αναμένουμε, ως έντιμοι και νομοταγείς πολίτες, ότι θα τύχουμε ορθής αντιμετωπίσεως από το κράτος και θα απολαύσουμε τις στοιχειώδεις υπηρεσίες του, η παροχή των οποίων είναι υποχρέωσις του κράτους προς τους φορολογούμενους πολίτες του. Όλο διαψευδόμεθα.

Πρέπει να αντιληφθούν οι εκάστοτε κυβερνώντες – ιδιαίτερα στις δύσκολες σημερινές περιστάσεις – ότι όλοι, τελικά, είναι υπόλογοι των πραξεών τους και ότι, κάποια ώρα, θα απαιτήση η Κοινωνία των Πολιτών να λογοδοτήσουν ουσιαστικά. Η υπομονή, η αντοχή και η ανοχή έχουν τα όριά τους. Πρέπει να κατανοήσουν οι διοικούντες, ότι τα παλαιά τεχνάσματα καλύψεως της αναποτελεσματικότητας, της ανικανότητας και των διεφθαρμένων πρακτικών τους, δεν περνούν πιά.

Β. Θεοδοσίου
08/09/2010

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών.


Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών»,η Αναστασία Γονέου, μεταξύ άλλων, αναφέρει:

«Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη».

Παραδείγματα:

AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: ''θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ''.

AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!

BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς.

BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.

BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.

BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.

BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.

CARE = από το καρέζω.

COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.

DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα 'δία'. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.

DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ

DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!

DOUBLE = από το διπλούς - διπλός.

EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.

EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε

EYES = από ! το φάεα = μάτια.

FATHER = από το πάτερ (πατήρ).

FLOWER =! λατινικά flos από το φλόος.

FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ ( F= δίγαμμα).

GLAMOUR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramou r - glamou r, πήρε την σημερινή έννοια.

HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.

HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό ' ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ.

σκληρότηρ αντί σκληρότης).

I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.

ILLUSION = από το λίζει = παίζει.

ΙS = από το είς.

KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).

KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με (...είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).

LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα).

LOVE = λατινικό: lo! ve από το 'λάFω'. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και ' λάF ω' σημαίνει ''θέλω πολύ''.

MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.

MATRIX = από το μήτρα.

MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.

MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.

MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.

ME = από το με.

MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.

MENACE = από το μήνις.

MENTOR = από το μέντωρ.

MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι».

(Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).

MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το... menu!

MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda).

MOKE = από! το μώκος = αυτός που χλευάζει.

MONEY = λατινικό: moneta από το μονί! α = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας:

Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).

MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.

MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!

MOW = από το αμάω = θερίζω.

NIGHT = από το νύχτα.

NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο ( ''νέ τρώει, νέ πίνει''), ή (νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.

PAUSE = από το παύση.

RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.

RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.

RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ . ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.

SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία ( ') προφέρεται ως σ = σερπετό.

SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.

SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).

SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.

SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω! (σπονδή).

TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.

TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.

YES = από το γέ = βεβαίως.

WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.

πηγή: www.schizas.com

Η αισιοδοξία στοιχείο ισχύος.


Συνεχίζουμε να είμαστε πρωταθλητές στην καλλιέργεια απαισιοδοξίας. Ακόμα και μια μικρή χώρα που έχασε την αυτοκυριαρχία της, μπορεί να ανακτήσει θέση ισχύος με ορισμένες προϋποθέσεις. Στην διαμάχη για κατάκτηση μεταλλίου στον αγώνα της ανάκαμψης από την παγκόσμια οικονομική και ηθική κρίση, παίζει σημαντικό ρόλο η καλλιέργεια αισιόδοξου κλίματος που είναι η βάση της αυτοπεποίθησης που οδηγεί στην δημιουργία. Υπονομεύουμε τις σημαντικές πιθανότητες γρήγορης ανάκαμψης όταν καθημερινά μας βομβαρδίζουνε με απαισιόδοξα προγνωστικά και την πεποίθηση αυτοδιορισμένων αξιολογιτών των δυνατοτήτων μας, με την επωδό ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι ανίκανοι για θετικά έργα.
Κι όμως καθημερινά αν ψάξει κανένας προσεκτικά τις εφημερίδες θα βρει παραδείγματα που αποδεικνύουν το αντίθετο. Προ εβδομάδος είχα αναφερθεί σε ορισμένες κινήσεις και δράσεις που μόνο αισιόδοξοι και δημιουργικοί πολίτες μπορούσαν να είναι υπεύθυνοι. Σήμερα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στην σελίδα για επικαιρότητες έχει 6 παραδείγματα πρωτοβουλιών πολιτών που αποδεικνύουν αισιοδοξία, δημιουργικότητα, πρωτοτυπία. Παραθέτω τους τίτλους
  • «Παιδιά έφτιαξαν εκπληκτικά ρομπότ» (πήραν 2 χρυσά και ένα ασημένιο μετάλλιο),
  • «Κοινός μηχανισμός δασοπυρόσβεσης». Η Ελλάδα συμμετέχει σε πρόγραμμα κοινής δράσης με τους Ισπανούς, Γάλλους, Ιταλούς, Πορτογάλους για την εφαρμογή προγράμματος δασοπυρόσβεσης,
  • «Όπλα από το ΕΜΠ κατά πυρκαγιών». Τεχνολογία και μάλιστα ελληνική για την προστασία των δασών υπάρχει. Αυτό είναι το χθεσινό μήνυμα από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Το ΕΜΠ παρουσίασε 8 διαφορετικά προγράμματα για την δημιουργία τεχνολογίας πυρόσβεσης και ανάσχεσης. Βέβαια λείπει ακόμα η πολιτική βούληση,
  • «Ουρά για δωρεάν κούρεμα σε παραλία του Π. Φαλήρου!». Εφευρετικοί νέοι κομμωτές προσέφεραν δωρεάν την χαρά καλοπισμού σε 150 θύματα της οικονομικής κρίσης!!!,
  • «Μείωση τιμής και στο κρασί». Συνεργασία οινοπαραγωγών με θετικά αποτελέσματα. Ποιος πιστεύει ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να συνεργαστούνε?

Στις δύσκολες ώρες οι Έλληνες συσπειρώνονται.


Β.Τ. 16/6/2010

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Ελληνικό αδιέξοδο.

Ο κ. Μαυρίδης έγραψε:

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από μια ιδιότυπη μορφή υπανάπτυξης : παρά την παρουσία ενός ικανού, με σύγχρονη εκπαίδευση εργατικού δυναμικού, τα προϊόντα τα οποία η χώρα παράγει είναι χαμηλής τεχνολογικής μορφής και δεν έχουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Χαρακτηριστική είναι η παντελής έλλειψη μηχανοκατασκευαστικής δραστηριότητας στην ελληνική οικονομία, όπως και η απουσία μεταβιομηχανικών δραστηριοτήτων. Με άλλα λόγια, παρά την υπάρχουσα δυναμική, που θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα σε επίπεδα συγκρίσιμα με αυτά μικρών δυναμικών χωρών της Δυτικής Ευρώπης ή της Νοτιοανατολικής Ασίας, η χώρα παραμένει προσκολλημένη σε παρωχημένες μορφές οικονομικής ανάπτυξης και αδυνατεί να ενταχθεί ισότιμα και ανταγωνιστικά στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Εξάλλου, η οικονομική ευρωστία είναι σήμερα προϋπόθεση εθνικής ανεξαρτησίας, όπως και είναι η βάση της ισχύος η οποία κάνει τη χώρα σεβαστή.

Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε;

Ο περιορισμός των δαπανών, που ήδη εφαρμόζεται, φαίνεται να είναι κάτι το απλό μπροστά στην ανάγκη να αυξήσουμε την παραγωγή πλούτου, δηλαδή να αναστήσουμε την μεταποίηση και να ενισχύσουμε τις βιομηχανικές δραστηριότητες. Θα πρέπει, λοιπόν, να παραιτηθούμε από αυτές τις οικονομικές και παραγωγικές δραστηριότητες; Αυτό όμως θα σήμαινε την αποδοχή της περιθωριοποίησης και της οικονομικής ανέχειας. Δεν υπάρχει όπως φαίνεται άλλη διέξοδος: είναι κατεπείγουσα η ανάγκη ριζικού εκσυγχρονισμού και ένταξής μας στον σύγχρονο κόσμο. Αυτό, παρ’ όλο που φαίνεται δύσκολο, το έχουμε κατορθώσει κατ’ επανάληψη κατά την ιστορική μας πορεία και μάλιστα σε εποχές που στερούμεθα πολιτικής ανεξαρτησίας.

Σήμερα ο ριζικός εκσυγχρονισμός μας δεν μπορεί να γίνει παρά με την καθοδήγηση και ηγεσία ενός πολιτικού συστήματος, που βέβαια θα πρέπει να έχει αποβάλει τα μειονεκτήματα του παρόντος. Βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις. Ριζικά μέτρα πρέπει να ληφθούν κατεπειγόντως. Είναι, λοιπόν, σε αυτή την κρίσιμη καμπή αναγκαία η κάθαρση. Η διαφθορά πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Η δημαγωγία και η μετριότητα πρέπει να αποδοκιμασθούν από το εκλογικό σώμα. Νέα πρόσωπα πρέπει να αναδυθούν. Αυτά προϋποθέτουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, τη διατύπωση ενός νέου οράματος.

Πιστεύουμε ότι οι δυνατότητες του Ελληνισμού για επιβίωση είναι τεράστιες. Από αυτές πρέπει να αντλήσουμε τη σταθερότητα και τη σοβαρότητα μιας πολιτικής που θα μας οδηγήσει στην ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας μας.

Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950 – 1970 + λίγο παραπάνω Το παιδί του χθές, γονιός του σήμερα..


H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς
καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Είμαστε μια γενιά σε αναμονή:
περάσαμε την παιδική μας ηλικία
περιμένοντας. Έπρεπε να
περιμένουμε δύο ώρες μετά το
φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να
ξεκουραστούμε και τις Κυριακές
έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο
το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με
την αναμονή.
-
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο
να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα
ζωντανοί.
-
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς
ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών,
πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι
και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο
της τουριστικής θέσης».
-
Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα,
ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων
ασφαλείας για τα παιδιά..
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη
και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς
δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν
φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν
κοφτερές γωνίες.
-
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν
βίαια. Περνάγαμε ώρες
κατασκευάζοντας αυτοσχέδια
αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια
κατηφόρα και μόνο τότε
ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει
να βάλουμε φρένα. Παίζαμε
«μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας
δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..
-
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας
το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και
δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά
μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα
στους δρόμους. Κανείς δεν
μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν
υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα
κόκαλα και τα δόντια μας και δεν
υπήρχε κανένας νόμος για να
τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
-
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε
πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν
έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι
συνηθισμένο για παιδιά και όλα
θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή
μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε
κάποιος να κατηγορήσεις παρά
μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε
καυγάδες και κάναμε καζούρα ο
ένας στον άλλος και μάθαμε να το
ξεπερνάμε.
-
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε
αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν
παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από
εμάς να ήταν χοντρός και αυτό
ήταν όλο. Μοιραζόμασταν
μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή
οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας
δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά
κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και
οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό
ξύδι.
-
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99
τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround,
υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε
φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε
μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά
φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά
βγαίναμε στο δρόμο και εκεί
συναντιόμασταν για να παίξουμε
κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί
έφτανε η τεχνολογία.
-
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας
και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια
μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε
χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου.
Πίναμε νερό κατευθείαν από τη
βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και
κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους
πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε
σαύρες και πουλιά με αεροβόλα
στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν
ανήλικοι και δεν υπήρχαν
ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
-
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή
περπατώντας μέχρι τα σπίτια των
φίλων και τους φωνάζαμε από την
πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να
ζητήσουμε άδεια από τους γονείς
μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο
σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν
υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
-
Στα σχολικά παιχνίδια
συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν
έπαιρναν μέρος έπρεπε να
συμβιβαστούν με την απογοήτευση.
Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί
μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να
μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν
υπήρχαν ειδικά τεστ για να
περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!
-
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα
καλοκαίρια και περνούσαμε
ατέλειωτες ώρες στην παραλία
χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη
προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα
ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..
Φτιάχναμε όμως φανταστικά
κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με
ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
Ρίχναμε τα κορίτσια
κυνηγώντας τα για να τους
βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
κουβέντα σε κάποιο chat room και
γράφοντας ; ) : D : P
-
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία,
επιτυχία και υπευθυνότητα και
μέσα από όλα αυτά μάθαμε και
ωριμάσαμε.
-
Αν εσύ είσαι από τους
«παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες
την τύχη να μεγαλώσεις σαν
παιδί...


Τον/Την ευχαριστούμε για το ταξίδι...

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

«Ξαναβρίσκουμε τον εαυτό μας»

Ζούμε στον αστερισμό της απαισιοδοξίας. Χαρακτηριστική η δήλωση του Χρήστου Βαφειά στο τελευταίο τεύχος της Οικονομικής Επιθεώρησης «Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, αλλά όχι φέτος». Θυμίζω ότι Βαφειάς εστί εντυπωσιακά επιτυχημένος επιχειρηματίας. Ένας νέος Ωνάσης λένε μερικοί.
Αντιθέτως, στο γράμμα της εκδότριας Αλεξάνδρας Βοβολίνη διαβάζουμε: «Αντί να διοχετεύουμε την ενέργειά μας σε αυτολύπηση και αυτοκαταστροφή, να επιστρατεύσουμε τις παραδοσιακές μας δυνάμεις, να εφεύρουμε έξυπνες δουλειές για επινοητικούς ανθρώπους αφού είμαστε λαός που επαίρεται για τις ικανότητές του για το δαιμόνιό του.! Βέβαια υπάρχει η προϋπόθεση για να ξεφύγουμε από τα δυσάρεστα. Μας προτρέπει να ξαναεπιστρατεύσουμε τις φιλοδοξίες μας, την τόλμη και το ρίσκο. Ευκαιρίες υπάρχουν πάντα για όσους έχουν ανοιχτές τις κεραίες τους. Πρόχειρα παραδείγματα οι παραδοσιακοί τομείς της ναυτιλίας και του τουρισμού, οπού υπάρχει τεράστιο πεδίο δράσης».
Ας προσθέσω στις διαπιστώσεις της κας. Βοβολίνης, το ξύπνημα έστω και αργό των Ελλήνων και Ελληνίδων, συνοδευόμενο από πρωτοβουλίες που δείχνουν ότι αρχίζουμε να βρίσκουμε τον εαυτό μας. Δύο παραδείγματα μικρά αλλά σημαντικά. Η πρωτοβουλία του ραδιοσταθμού ΣΚΑΙ για το «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, η Ελλάδα Μπορεί» και η πρωτοβουλία νέων εργαζομένων στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης & Παράδοσης που προσφέρουν στην Διοίκηση να στερηθούν της θερινής αποζημίωσης που δικαιούνται και αντί αυτού να πάρουνε άδεια άνευ αποδοχών.
Έχουμε πολλές τέτοιες μικρές και μεγάλες αποδείξεις της ανάληψης πρωτοπορίας από αισθήματα κοινωνικής ευθύνης και δημιουργικότητας. Δείγματα παρακμής όπως η συνέχιση της αδικίας και της πελατειακής σχέσης, δεν έχουν ακόμα παραμερισθεί. Έχουμε όμως ενδείξεις ότι ξαναβρίσκουμε τον εαυτό μας. Έχουμε δείγματα δημιουργικότητας και φιλότιμου.

Β.Τ. 9/6/2010

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο της Αλεξάνδρας Βοβολίνη.

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΔΗΛΩΝΕΙ: "5 ΣΕΝΤ ΦΟΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΞΗ."

3/6/2010

Στο τεύχος 76 της τριμηνιαίας έκδοσης Ευρωπαϊκή Έκφραση , προτείνεται από την Γερμανίδα Λεονόρα Ζέελινγκ πρωτότυπη λύση για την διάσωση της Ελλάδας από την οικονομική κρίση. Προτείνει την επιβολή σε Ευρωπαϊκό επίπεδο ενός συμβολικού πολιτιστικού φόρου για κάθε ελληνική λέξη που έχει ενσωματωθεί στις Ευρωπαϊκές γλώσσες.

Θεωρεί απαραίτητο να σωθεί η Ελλάδα την οποία θεωρεί πολύτιμη ως κοιτίδα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Για τον λόγο αυτό, η κ. Ζέελινγκ έκανε τη σύγκριση των αποδοχών ενός Έλληνα δημόσιου υπαλλήλου, μαζί με τις περικοπές του 10%, με το υψηλότερο επίδομα που – υπό ορισμένες προϋποθέσεις – παίρνει ο Γερμανός άνεργος, πρότεινε τη μείωση των ελληνικών αγορών γερμανικών όπλων κατά 50% και άλλα πολλά. Σύμφωνα μάλιστα με τη Ντόιτσε Βέλε η Λεονόρα Ζέελινγκ, τα έκανε όλα αυτά διότι απλά «είναι μια μορφωμένη Γερμανίδα που της πάτησαν τον κάλο, επειδή της προσέβαλαν την Ελλάδα».

Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Τό δακτυλίδι τῆς Ψωροκώσταινας.

Τόν Ἰούνιο τοῦ τρομεροῦ ἔτους 1826 ἡ Ἑλληνική Ἐπανάσταση φαινόταν νά σβύνει. Τό Μεσολόγγι εἶχε πέσει. Ὁ Ἰμπραήμ βρισκόταν στήν Πελοπόννησο καί τήν κατέστρεφε. Ἡ Ρούμελη εἶχε προσκυνήσει. Ἡ ἀνίκανη Κυβέρνηση Κουντουριώτη εἶχε καταρρεύσει μέσα στή γενική κατακραυγή. Οἱ Ὑδραῖοι πρόκριτοι λογάριαζαν, φοβούμενοι τήν ἐπίθεση τοῦ τουρκικοῦ στόλου, νά φύγουν στά Ἑφτάνησα καί «ὅστις ἐδύνατο νά φυγαδεύση κρυφίως τήν περιουσίαν του τό ἔπραξεν». Οἱ στρατιῶτες λιμοκτονοῦσαν καί ὁ τακτικός στρατός τοῦ Φαβιέρου βρισκόταν σέ διάλυση. Χρήματα δέν ὑπῆρχαν καί μάλιστα οἱ κερδοσκόποι τραπεζίτες τοῦ Λονδίνου ἀπαιτοῦσαν τήν παραχώρηση ἐθνικῆς γῆς, ὥστε νά ἐξασφαλίσουν τίς προσόδους ἀπό τά κατασπαταληθέντα δάνειά τους.

Στό ἀπειλούμενο Ναύπλιο ἡ κατάσταση ἦταν ἀπελπιστική. Ἡ φρουρά τοῦ Μεσολογγίου εἶχε φτάσει ἐκεῖ γιά νά βρεθεῖ μέσα στίς ραδιουργίες καί στόν ἐμφύλιο σπαραγμό τῶν Ρουμελιωτῶν καί τῶν Σουλιωτῶν. Ὅλοι, οἱ Σουλιῶτες καί οἱ Ὀλύμπιοι ὁπλαρχηγοί, οἱ Ἠπειρῶτες καί οἱ Μανιάτες καπεταναῖοι, οἱ Κρητικοί, οἱ Δημογέροντες ζητοῦσαν νά πληρωθοῦν τούς καθυστερημένους μισθούς τους. Ἀλλά καί οἱ πλούσιοι νοικοκυραῖοι τῶν ναυτικῶν νήσων ζητοῦσαν νά ἀποζημιωθοῦν γιά ὅσα εἶχαν κάνει γιά τόν ἀγῶνα. Ἡ πόλη ἦταν κατάμεστη ἀπό φυγᾶδες καί πρόσφυγες, ἀλλά καί ἀπό ἀσύνταχτους στρατιῶτες καί ἔνοπλες ὁμάδες πού περιφερόταν ἄσκοπα καί, ἀδιαφορῶντας γιά τόν πόλεμο, ἀπαιτοῦσαν χρήματα καί ἀποζημιώσεις. Οἱ πρόσφυγες καί πλήθη ἀπό δυστυχισμένους ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιά καί γέροντες κακοπαθοῦσαν χωρίς στέγη καί τροφή.

Τό πρωί τῆς Κυριακῆς 8 Ἰουνίου 1826 οἱ ἀγανακτισμένοι καί ἐξαγριωμένοι στρατιῶτες, ἀκούσια «ὄργανα τῶν φατριῶν καί τῆς ἰδιοτελείας», ἔθεσαν τελεσιγραφικά τήν ἀπαίτηση νά πληρωθοῦν. Στήν πλατεία τοῦ Ναυπλίου, μέσα σέ βαριά ἀτμόσφαιρα, εἶχε συγκεντρωθεῖ μέγα πλῆθος λαοῦ πού «κατηφής καί περίτρομος» ἀγωνιοῦσε, ἐνῶ «ἡ Ἑλλάδα κινδύνευε νά καταποντισθεῖ εἰς ἕνα ἀδελφοκτόνο ἀγῶνα» καί «οὐδείς ἐτόλμα νά λαλήση, οὐδείς νά προτείνη τι πρός σωτηρίαν ὅλων».

Τότε, μέσα στήν ἀνήσυχη σιωπή, ἀναδύθηκε αὐτόκλητος μέσα ἀπό τό πλῆθος ὁ σεμνός καί ἀνιδιοτελής δάσκαλος τοῦ Γένους Γεώργιος Γεννάδιος, πλησίασε τόν πλάτανο στό κέντρο τῆς πλατείας καί μίλησε μέ βροντώδη φωνή: « Ἡ Πατρίς καταστρέφεται, ὁ ἀγών ματαιοῦται, ἡ ἐλευθερία ἐκπνέει. Ἀπαιτεῖται βοήθεια σύντονος˙ πρέπει οἱ ἀνδρεῖοι οὗτοι, οἵτινες ἔφαγον πυρῖτιν καί ἀνέπνευσαν φλόγας, καί ἤδη ἀργοί καί λιμῶντες μᾶς περιστοιχίζουν, νά σπεύσωσιν ὅπου νέος κίνδυνος τούς καλεῖ. Πρός τοῦτο ἀπαιτοῦνται πόροι καί πόροι ἐλλείπουσιν. Ἀλλ' ἄν θέλωμεν νά ἔχωμεν πατρίδα, ἄν εἴμεθα ἄξιοι νά ζῶμεν ἄνδρες ἐλεύθεροι, πόρους εὑρίσκομεν. Ἄς δώσει ἕκαστος ὅ,τι ἔχει καί δύναται. Ἰδού ἡ πενιχρά συνεισφορά μου. Ἄς μέ μιμηθεῖ ὅστις θέλει.» Καί διακόπτοντας τόν λόγο του ἔριξε κάτω λίγες λίρες, τίς μόνες πού εἶχε. Ἐπειδή ὅμως θεώρησε τήν προσφορά του μικρή, σέ λίγο συνέχισε : «Ἀλλ' ὄχι, ἡ συνεισφορά αὕτη εἶναι οὐτιδανή. Ὀβολόν ἄλλον δέν ἔχω νά δώσω, ἀλλά ἔχω ἐμαυτόν καί ἰδού τόν πωλῶ! Τίς θέλει διδάσκαλον ἐπί τέσσερα ἔτη γιά τά παιδία του; ἄς καταβάλη ἐνταῦθα τό τίμημα!»

Ἡ ἐπίσημη γλώσσα τοῦ Γεννάδιου δέν μείωσε τήν ἐντύπωση τοῦ λόγου του. «Ὅλοι ἄρχισαν νά συνεισφέρουν στρατιωτικοί καί πολιτικοί, τό πολυτιμότερον ὁποῦ ἕκαστος εἶχεν ἐπάνω του καί τό ἀκριβώτερον, καί ἐξακολουθοῦσαν νά δίδουν καί τάς ἑπομένας ἡμέρας.» Ἡ συγκέντρωση πῆρε μεγαλύτερη διάσταση μέ τήν ἄφιξη ἑκατοντάδων παιδιῶν ὅλων τῶν σχολείων μέ τήν ἐθνκή σημαία, ἐνῶ ὁ φλογερός Γεννάδιος συνέχιζε, καταγγέλλοντας τήν ἰδιοτέλεια καί τήν φιλαρχία καί ἐξορκίζοντας τόν λαό νά ἐμποδίσει τήν «ἐκ νέου τῆς Ἑλλάδος τήν δουλικήν ἡμέραν καί ταπείνωσιν!»

«Τό ἀποτέλεσμα τῆς φιλοπάτριδος ταύτης δημηγορίας ὑπῆρξε καταπληκτικόν. Ὁ λαός ἐκινήθη εἰς δάκρυα καί ἡ συναίσθησις τοῦ καθήκοντος ἐφαίνετο ὅτι διηγέρθη ὀξύτερον ἤ ὑπό τῶν πολλῶν ἐκκλήσεων καί ἐπειγουσῶν διαξηρύξεων τῆς Διοικήσεως. Πολλοί ἀνεφώνησαν προσφέροντες χρήματα, ὥστε κατέστη ἐπάναγκες νά ὁρισθῆ ἐπιτροπή ἐκ τοῦ λαοῦ πρός παραλαβήν τῶν προσφορῶν. Διωρίσθη γραμματεύς ὅπως ἐγγράφη αὐτάς καί μεγαλοφώνως ἠγγέλλετο ἑκάστου τό ὄνομα καί τό ποσόν. Ἕτεροι ρήτορες ἠκολούθησαν καί ἡ συγκίνησις διήρκεσεν δι' ὅλης τῆς ἡμέρας. Συνωθοῦντο πάντες, τίς πρῶτος νά προσφέρη καί ἐφιλοτιμοῦντο νά τύχωσι τῶν ἐπευφημιῶν δι' ὦν τό πλῆθος ἐχαιρέτιζε τάς προσφοράς ἐκείνας αἵτινες ἐφαίνοντο μεγάλαι ἐν συγκρίσει τῶν μέσων τοῦ δωροῦντος. … Ἀλλά κραυγή πάντη διάφορος, ἔκρηξις ἐνθουσιώδους ἐπευφημίας, ἐπηκολούθησε τήν ἀγγελίαν τοῦ μηνύματος τοῦ Δημητρίου Ὑψηλάντη, ὅστις ἔλεγε ὅτι χρήματα μέν δέν εἶχε, ἀλλά πρόσφερε τόν χρυσοῦν κολεόν (τό θηκάρι) καί τά κοσμήματα τοῦ ξίφους του, μεγίστης ἀξίας παρακαλῶν νά τηρηθῶσι ταῦτα ὡς κατάθεμα, ἕως οὗ δυνηθῆ νά πέμψη χίλια γρόσια, ὡς λύτρα αὐτῶν. Ὁ δυστυχής εἶχε κάμει ὅ,τι πλέον ἠδύνατο καί τώρα ἐπένετο».

Οἱ αὐθόρμητες προσφορές ἦταν πλέον ἀθρόες. Ὅλοι ἔδιναν ὅ,τι πολύτιμο εἶχαν, χρήματα, κοσμήματα, χρυσά ἤ ἀσημένια ρολόγια. Οἱ γυναῖκες ἔδιναν τά νυφικά τους δακτυλίδια. Ἡ Μυκονιάτισσα Μαντώ πού εἶχε προσφέρει ὅλη της τήν περιουσία γιά τόν ἀγῶνα, πρόσφερε τώρα ὅ,τι ἀπόμενε. Ἡ Πατρινή Καλλιόπη ἔφερε τά κοσμήματα καί τά δῶρα τοῦ ἀρραβώνα της. Ὁ φτωχός καί ἔντιμος Νικηταρᾶς ἔδωσε τό μόνο πολύτιμο ἀντικείμενο πού κατεῖχε, ἕνα πολύτιμο τούρκικο σπαθί πού τοῦ εἶχαν χαρίσει γιά τά ἀνδραγαθήματά του, ὅταν στήν ἅλωση τῆς Τρίπολης εἶχε ἀποφύγει νά πάρει κάτι ἀπό τά λάφυρα.

Ὅμως, οἱ συνεισφορές πού ἔδιναν οἱ στρατιῶτες καί οἱ φτωχοί ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ ἔκαναν τήν πιό βαθιά ἐντύπωση. « Ἕνας πυροβολητής τῆς Φρουρᾶς, πρόσφερε ὅλη τήν περιουσία του δηλ. 200 γρόσια (σ’ ἐθνική ὁμολογία) καί δύο ρουπιέδες (μισό τάλληρο). Κι' ἕνας ἄρρωστος στρατιώτης τοῦ ταχτικοῦ, ὅσα εἶχε, δηλαδή ἕνα ἀργυρό χαϊμαλί, πού εἶχε κρεμάσει στό λαιμό του γιά τίς ἐχθρικές σφαῖρες καί ἕνα τάλληρο. Ἄλλοι στρατιῶτες ἔδιναν, ὅσοι εἶχαν ἀργυροστολισμένα ὅπλα, ἤ ἔσχιζαν τίς χρεωστικές ἀποδείξεις μισθῶν, γιά περασμένους μῆνες, πού τούς εἶχε δώσει ἡ κυβέρνηση. Μιά γρηά, πού ἕνας Ἀράπης τῆς εἶχε κόψει τό ἕνα αὐτί, ἦρθε στήν ἐπιτροπή καί, ἀφοῦ ἔβγαλε ἀπό τό μοναδικό της αὐτί, τό χρυσό σκουλαρίκι της, τό πρόσφερε. Ἕνα φτωχό παιδάκι, πού ζητιάνευε ἤ καί κουβαλοῦσε νερό γιά νά ζήσει, ἔβγαλε ἀπό τήν ζώνη πού τά εἶχε ραμμένα δύο τάλληρα, ὅλες δηλαδή τίς οἰκονομίες του ἀπό τίς ἐλεημοσύνες καί τά πρόσφερε».

Ὅμως, τό κορύφωμα ἦταν ὅταν ἐμφανίσθηκε ἡ πασίγνωστη καί θλιβερή Ψωροκώσταινα, πρόσφυγας ἀπό τίς Κυδωνίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας πού τήν εἶχαν καταστρέψει οἱ Τοῦρκοι, σφάζοντας τόν ἄντρα της καί παίρνοντας τά παιδιά της. Ἡ ἀρχόντισσα στόν τόπο της Ψωροκώσταινα ἐπιβίωνε στό Ναύπλιο ζητιανεύοντας, παράλληλα ὅμως περιμάζευε, ἔπλενε καί φρόντιζε τά ὀρφανά παιδιά πού περιφέρονταν στούς δρόμους. Ἦταν λοιπόν τό ἀποκορύφωμα τῆς ἀξέχαστης ἐκείνης μέρας ἡ στιγμή πού ἡ ταλαίπωρη Ψωροκώσταινα πλησίασε τήν ἐπιτροπή και πρόσφερε τό ἀσημένιο δακτυλίδι της καί τό μοναδικό γρόσι πού φύλαγε στόν κόρφο της.

Μέ τίς εἰσφορές εἶχε συγκεντρωθεῖ σημαντικό ποσό, ὥστε νά ἱκανοποιηθοῦν οἱ ἄμεσες ἀνάγκες τῶν πολεμιστῶν καί τοῦ ἐξοπλισμοῦ των. Ὅμως ὁ Γεννάδιος κάλεσε τόν λαό καί τόν στρατό νά ἀντιμετωπίσουν τό ἰσχυρό ἱππικό τῶν Τούρκων καί ζήτησε τή δήμευση τῶν ἀλόγων. « Ἀλλά ποῦ, θέλομεν εὕρει τούς ἵππους;… ἄν δέν μᾶς τούς δίδωσι, τούς παίρνομεν διά τῆς βίας;» ρώτησε. «Προτοῦ νά προφθάσουν λαός καί στρατός νά κινηθοῦν. Ὅλοι οἱ προεξάρχοντες ἠναγκάσθησαν νά τούς παραδώσωσιν. Ζαϊμης ὁ Πρόεδρος προέλαβε τούς ἄλλους , διότι ἡ οἰκία τους ἦτο παρά τήν πλατεῖαν καί ἤκουσε τούς λόγους τοῦ Γενναδίου. Τρεῖς θαυμάσιοι ἄραβες ἵπποι ἀμέσως προσεφέρθησαν ἐξ ὁνόματος τοῦ Προέδρου… Ἡ ἔξαψις ἀνάγκασε τούς προύχοντας καί τούς πλουσίους νά προσέλθωσι καίτοι ἄκοντες». Ἔτσι, συγκεντρώθηκεν ἱκανός ἀριθμός ἀπό ἄλογα.

Ὁ Γεννάδιος συνέχισε ἀπτόητος: « Ἱππικόν θά σχηματίσωμεν. Τώρα θά σᾶς ἐρωτήσω: Θά ἐκστρατεύσωμεν καί ἡμεῖς κατά τῶν ἐχθρῶν;» Καί ἐνῶ τά παιδιά τῶν σχολείων φώναζαν: «Σώσατε, σώσατέ μας ἀπό τόν Τοῦρκο!», οἱ στρατιῶτες ἀπάντησαν κλαίγοντες μέ τήν κραυγή : « Ἐκστρατεύομεν, παιδιά μας, ἐκστρατεύομεν!»

Ὁ Γεννάδιος ἦταν πλέον ὁ παντοδύναμος κυρίαρχος τῶν περιστάσεων ἐκείνων. Ἄν ἤθελε μποροῦσε νά κυβερνήσει, ὅπως τοῦ πρότειναν. Ὅμως ὁ ἀνιδιοτελής καί σεμνός ἐκεῖνος πατριώτης, «σωτήρ τῆς πατρίδος», δέν εἶχε προσωπικές φιλοδοξίες. Προτίμησε νά ἐπιστρέψει στό ἐκπαιδευτικό του ἔργο.


(Σύμφωνα μέ τίς μαρτυρίες τῶν Ν. Σπηλιάδη, Ἀ.Ραγκαβῆ, Νικ. Κασομούλη, Μ.Γούδα,
Δρ Σάμουελ Χάου καί τήν ἀφήγηση τοῦ Τάκη Ἀργ. Σταματόπουλου)



Δημήτρης Μαυρίδης
31/5/2010


Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ


Στη ζωή μας χρειαζόμαστε σημεία αναφοράς, ατομικά αλλά και συλλογικά. Τα σημεία αναφοράς (οι σταθερές) είναι απαραίτητα για την αρμονική λειτουργία ατόμων και κοινωνιών. Και η επιστήμη είναι βασισμένη στις σταθερές και τις μεταβλητές.

Τον τελευταίο καιρό έχουν χαθή τα σημεία αναφοράς από την δημοκρατική μας πολιτεία και ελοχεύει ο κίνδυνος του αποσυντονισμού και της απωλείας του μέτρου. Βασικοί θεσμοί για την λειτουργία της κοινωνίας όπως η πολιτεία (το κράτος), η δικαιοσύνη, η θρησκεία (η εκκλησία), όταν λειτουργούν σωστά, δημιουργούν αισθήματα σταθερότητας και δικαίου. Τότε μόνο μπορούμε και εμείς, ως πολίτες, να τοποθετούμεθα έναντι των διαφόρων θεμάτων, να κατανοούμε σαφέστερα τις καταστάσεις και – στην ανάγκη – να αποδεχόμαστε κάποια πράγματα, όταν οι συνθήκες το απαιτούν. Για να γίνη αυτό και να είναι η συμπεριφορά μας η δέουσα, πρέπει να υπάρχη η βεβαιότητα για το ορθόν της συμπεριφοράς και των πράξεων των ταγών της κοινωνίας μας, πράγμα που επιβάλλει ο σεβασμός προς το Σύνταγμα, τους νόμους και την κοινωνία των πολιτών. Συμβαίνει, όμως, το εντελώς αντίθετο. Εκείνοι που, με το παράδειγμά τους, πρέπει να καθοδηγούν χάνουν μέρα με την μέρα την αξιοπιστία τους – όση τους έχει απομείνει – διασύροντας τους θεσμούς και ευτελίζοντας τα πάντα. Είναι δυνατόν να δεχόμαστε, για πολύ ακόμη, την ποινική και ηθική ατιμωρησία των υπευθύνων και, ταυτόχρονα, να πιθαρχήσουμε στις επιβαλλόμενες θυσίες, κάποιες των οποίων θα έχουν ως συνέπεια να καταστραφούν και ζωές? Απαιτούμε, λοιπόν, από τους αρμοδίους να ανταποκριθούν επιτέλους στις βασικές απαιτήσεις των ευθυνών τους και να επιδείξουν – οι ίδιοι πρώτα – σεβασμό και υπακοή προς τους θεσμούς, ώστε να αποτραπούν οι κοινωνικές αναταραχές και τα χειρότερα, προς όφελος της κοινωνίας και των δημοκρατικών θεσμών.

Βασιλική Θεοδοσίου
27/05/2010

Τρίτη 25 Μαΐου 2010


Εντυπωσιακές επιδόσεις σημειώσαμε σε θέματα επενδύσεων σύμφωνα με δημοσιεύματα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Καθυστερήσεις της τάξεως δυόμιση ετών μέχρι και οχτώ χρόνια με θύματα περιζήτητες επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας, όπως παραγωγή εξοπλισμού για εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Υπεύθυνοι για την εντυπωσιακή αυτή επίδοση είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας, Συνδικαλιστικές οργανώσεις, αρχαιολογική υπηρεσία μέχρι και καλόγριες και αλογάκια της Σκύρου…
Η υπέρβαση της οικονομικής κρίσης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την επιτυχία αντιμετώπισης αυτού του ύπουλου εχθρού που με μια λέξη το περιγράφουμε ως «γραφειοκρατία», αλλά έχει τις ιδιομορφίες του κάθε φορέα που το προκαλεί.

25/5/2010 Β.Τ.

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

«ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ ΜΟΥ ... ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΟΥ;»


Για να επανακτήσουν οι πολίτες την απαραίτητη εμπιστοσύνη στην πολιτική εξουσία, πρέπει να υπάρξουν πειστικές αποδείξεις αλλαγής νοοτροπίας των υπευθύνων της διαχείρισης του δημοσίου πλούτου, ώστε να μην επαναληφθούν τα ίδια εγκλήματα που οδήγησαν σε απώλεια εθνικής κυριαρχίας, αξιοπιστίας και αύξησαν την κοινωνική αδικία.

Ζητούνται μεγάλες θυσίες από τον λαό. Οι «άρχοντες» πρέπει να δώσουν το παράδειγμα. Ας αντιγράψουν τους ηγέτες που μας χάρισαν με τις θυσίες τους την ελευθερία μας.

Ο λαός πετροβολεί αδιάκριτα τα πολιτικά πρόσωπα που στελεχώνουν τους θεσμούς μας τα 40 χρόνια της μεταπολιτευτικής περιόδου. Αναγγέλθηκαν μέτρα που θεωρούνται αποδεκτά αλλά ανεπαρκή από τον λαό, όπως κατάσχεση περιουσίας αυτών που αποκτήθηκαν κατά την περίοδο της πολιτικής θητείας, άρση ασυλίας, ουσιαστικός έλεγχος του πόθεν έσχες και μείωση του αριθμού των βουλευτών.

Με δυσπιστία παρακολουθεί ο λαός τις εξαγγελίες των μέτρων που θεωρούνται απαραίτητα για την ικανοποίηση των κέντρων χρηματοδότησης των οφειλών μας. Γνωρίζει ότι το τίμημα είναι δυσβάστακτο. Είναι έτοιμος να συνδράμει στην επαναφορά της αξιοπιστίας μας και την ταχύτερη απελευθέρωση από τα δεσμά του δημόσιου χρέους. Αλχημείες που στοχεύουν στην κάλυψη της πραγματικότητας. Η συνέχιση των εγκληματικών πράξεων που πηγάζουν από τις πελατειακές σχολές (π.χ. διορισμοί, διαφοροποίηση σε επιδόματα με την μέθοδο των συμπτύξεων, ειδικά προνόμια), διαβρώνουν την απαραίτητη ομοψυχία που απαιτείται για την επιτυχία της επανάκαμψης σε θέση ισότητας με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Η προσπάθεια, όπως είναι φυσικό, διαιώνισης των κακών συνηθειών, είναι δηλητήριο που διαχέεται στον εθνικό κορμό. Οι αλχημείες απλώς ενθαρρύνουν την διαιώνιση αλληλοκατηγοριών με την καλλιέργεια δυσπιστίας μεταξύ οργανωμένων συμφερόντων και εμποδίζουν αντί να υποβοηθούν την κατανόηση και την επιβολή υγειών αρχών και συστημάτων, που θα κερδίσουν τον αγώνα της επανάκτησης της ελευθερίας και κυριαρχίας μας ως ελεύθερο κράτος.

17/5/2010 Β.Τ.